Anders was het, die kerst. Nooit eerder vierden we het zo klein. Zonder hysterisch volle woonkamer bij pap en mam. Zonder het tweede kerstdag bevallingsverhaal van zus tijdens de gourmet. Zonder kneitervalse liedjes op de blokfluit na nèt iets teveel wijntjes. Om over die berg aan niet voor de buitenwereld geschikte selfies maar te zwijgen. Het was anders. Alleen wij vier. Thuis. Knus, kneuterig. Kaarsjes aan en kleine hapjes bij de tv want daar zijn de kids zo dol op. Geen uitgebreide kerstoutfit. Maar wel de tijd om alles even te laten. Te chillen. Anders, maar ook zo fijn. We genoten van de rust. Verdiend ook wel. De laatste weken van het jaar liepen over van drukte.

Kwam gewoon door die missie. N t na de zomer. De mondkapjes werden verplicht en de kerst met z'n allen bij elkaar vieren, leek verder weg dan ooit. Een kaart kan dan net even dat gevoel geven dat die ander aan je denkt. En dat is soms z nodig. Juist met een kerst als deze. En het was. Ik fikste de schets, het ontwerp, werkte 'm uit, beetje finetunen. En haalde uiteindelijk de drie verschillende kaarten op bij de drukker. Thuis nog even flink aan de bak om er setjes van de maken, beetje op de socials zetten en... gas op die lolly! Nooit gedacht dat het uitbrengen van m'n eerst getekende kerstkaartenlijn, zo niet normaal veel werk zou opleveren. Dat m'n post over m'n kerstkaarten op Instagram opgepakt zou worden door de krant. Twee keer zelfs. In n week tijd. Dat de doosjes over de toonbank zouden vliegen van de winkels waar ik mee samenwerk. Dat de pakketjes richting de post bijna niet voor te werken waren. Het was bizar! Ruim zeven keer zoveel kaarten als ik van tevoren gedacht had, gingen de wijde wereld in. Geloof me, dat voelt zo niet normaal goed! Om over al die positieve reacties maar te zwijgen! Jullie zijn officieel voor lief verklaard, echt!

Deze missie is geslaagd gewoon. Dit is zo wat ik hoopte, met een kaart laten zien dat je aan diegene denkt. Juist nu. Anders was het, die kerst. Maar alsnog die mooiste tijd van het jaar...